Ik ga niet helemaal terug naar het begin dat ik bij Nieuwdorp begon, maar ik kan uit eigen ervaring zeggen dat keepers en keepsters toch een apart volkje zijn.
Het is heerlijk om met ze bezig te zijn, elke trainer heeft zo zijn eigen benadering naar de keepers toe, gelukkig ben ik, dank zij mij vader, mijn hele leven keeper geweest en kan mij goed inleven hoe een keeper zich voelt na een blunder, een redding of iets in de privé-sfeer. Het is dankbaar werken met sluitposten die er zin in hebben, die lekker fanatiek bezig zijn, maar daarnaast ook tijd nemen voor ontspanning.
Naar aanleiding hiervan en de gezellige, ontspannen sfeer bij sv Nieuwdorp werd het steeds moeilijker voor mij om afstand te nemen. Thuis heb ik er met Liesbeth ook over gesproken en zij had al twijfels over mijn besluit. “dat gaat hem vast niet worden”, was één van haar opmerkingen. Toch kwam ik er nog niet helemaal uit.
Op de afsluitdag, na de afscheidswedstrijd van Frank Oostdijk, werd ik door de selectie, de dames en de club hartelijk bedankt voor wat ik heb gedaan. Maar ook kreeg ik links en rechts de vraag stop je nu echt? Ja wat moest ik daar nu op antwoorden. Uiteindelijk heb ik binnenkort nog een gesprek met de voorzitter om wat puntjes, geen moeilijke, op de wel bekende i te zetten.
Ik wil in ieder geval Ruben, Ruud, Leon, Remon Dilian, Miranda en Agnes bedanken voor de uren die zij met mij en ik met hun in weer en wind hebben doorgemaakt op het trainingsveld.
René
